张慕雪 ฮูหยินเช่า

เพราะเป็นเจ้าของหอคณิกา ทั้งยังมีฉายาเป็นหญิงม่าย จางมู่เสวี่ยจึงมองเรื่องเงินทองสำคัญเป็นอันดับแรก (แต่ไรต์ว่านางงกน่ะนะ!) ทั้งยังชื่นชอบการชมบุรุษรูปงามที่สุดด้วย

เพียงได้ยินเสียงเล่าลือจากชาวเมืองไห่หลินว่าเจ้าของเหลาสุราจื่ออวิ๋นมีรูปโฉมงดงามปานจิ้งจอกตัวผู้ นางก็อดใจไม่ไหวจึงไปเฝ้าแอบดู หวังว่าจะพบเขาได้ในสักวัน เพราะตัวของนางนั้นมีใจชื้นชมความงดงามของบุรุษอย่างยิ่ง ทว่าคนดวงชะตาไม่สมพงษ์กัน วาสนาดั่งเส้นขนาน ต่อให้นางไปเฝ้ามองที่หน้าเหลาสุราจื่ออวิ๋นกี่รอบ ๆ อย่างไรก็ไร้ผล

จนเมื่อนางได้พบกับเขาในครั้งแรกคือตอนที่เขาช่วยเหลือน้องสาวหลบซ่อนจากสามีของนางเข้ามาอาศัยในเมืองไห่หลิน พบกันครั้งที่สองคือเขามาพบนางด้วยตัวเองที่หอคณิกา เพื่อตกลงกันเรื่องสัญญาเช่าตัวของนางไปแสดงงิ้วเป็นฮูหยินปลอม ๆ ตบตาบิดามารดาของเขา พบหน้ากันครั้งที่สามคือคืนเข้าหอของพวกเรา

สัญญาเช่าการเป็นฮูหยินปลอม ๆ ระหว่างนางและเขาไม่ได้มีข้อตกลงมากมายแต่อย่างใด นอกเหนือจากเงินห้าพันตำลึงทองที่เขาต้องจ่ายให้นางแล้ว หากเขาสัมผัสส่วนใดของนางก็ต้องจ่ายตามที่ตกลงเอาไว้ในสัญญาเท่านั้น และเพราะเห็นแก่เขาที่หน้าตาค่อนข้างดีมากอยู่สักหน่อย นางจึงคิดเงินเขาในราคาที่ถูกมากอีกด้วย

สำหรับนางแล้ว ไม่ว่าเรื่องราวจะใหญ่โตสักเพียงใด ขอเพียงจ่ายให้มากพอ นางยินดีร่วมธุรกิจด้วยทั้งสิ้น!

จับมือห้าสิบเหรียญเงิน

โอบเอวสิบเหรียญทอง

หอมแก้มยี่สิบเหรียญทอง

จุมพิตห้าสิบเหรียญทอง

ทว่าเมื่อครบกำหนดตามสัญญาที่ตกลงกันเอาไว้ เขากลับไปไม่ปล่อยให้นางจากไป

มันเป็นเรื่องอะไรของเขากันเนี้ย!

เสียเวลาหาเงินทองของนางไปหมดแล้ว!!

“เต่าโง่เถียนฉีเล่อว่ามาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“สตรีโง่งม ข้าแสดงออกถึงเพียงนี้เจ้าก็ยังดูไม่ออกอีกหรือ?”

เถียนฉีเล่อ x จางมู่เสวี่ย

#ฮูหยินเช่า #อาเล่ออาเสวี่ย